Title : [Fic] หมอ...llจิตll
Writer : GroupBee + KJW
Couple: YunJae , YooSu , MinRic
Genre : Drama , Erotic
NC : 17+
Intro…
“ผมเกลียดตัวเอง ร่างกายของผม ผมเกลียด แค่มองผมยังทนไม่ได้ ร่างกายของผม...มันสกปรกเกินไป ทำไมเรื่องแบบนี้มันต้องเกินขึ้นกับผมด้วย...ทำไม ผมไม่สามารถฝืนทำอะไรแบบนั้นได้ สิ่งเดียวที่ผมต้องการคือสัมผัสจากคนคนนั้น...คนเลว!”
แสงไฟสลัวๆหลากสีระยิบระยับแยงตาชวนให้ปวดหัวบวกกับเสียงเพลงจังหวะมันเร้าใจน่าหนวกหูหากแต่ก็ไม่ใช่กับกลุ่มคน ณ ที่แห่งนี้ที่คิดจะรำคาญออกจะชอบซะด้วยซ้ำไปก็มันเป็นสิ่งมันบันเทงใจ แต่ใครจะสน? คงหนีไม่พ้นผับพ้นบาร์แหล่งสังสรรค์เฮฮา ที่ระบายความเครียดและความใคร่?
~ แกร๊ง ~
เสียงชนแก้วจากกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดีแสดงให้เห็นว่าตนกำลังมีความสุขกับการมาปาร์ตี้ครั้งนี้มากน้อยเพียงใด แก้วที่บรรจุน้ำสีอัมพันถูกกระดกรวดเดียวหมดทั้งรสชาติที่ออกจะขมบาดคอแต่คนเราก็ยังชอบและติดใจ หลงใหลกับแอลกอฮอล์ที่ว่านี้
“เฮ้ย...ไอ้ยุนให้มันน้อยๆหน่อยเถอะเพื่อน แกก็รู้ว่าเวลาแกเมาอ่ะมันเป็นยังไง”เสียงเพื่อนในกลุ่มร้องทัก
“ชั้นรู้ตัวน่า...นานๆทีแกก็รู้ว่าพวกเราเอาแต่อ่านตำราหนังสือเป็นตั้งๆเครียดจะตายไปไหนๆการสอบก็ผ่านไปได้ด้วยดีแล้วและถ้าชั้นจะเต็มที่สักวันคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง...ฮ่า”ว่าที่คุณหมอพูดอย่างร่างเริง ใช่! ชอง ยุนโฮพูดถูกเวลาสอบก็เต็มที่กับการสอบที่ยากและแข็งยิ่งกว่าหิน เมื่อมันผ่านมาแล้วก็ควรจะมาฉลองกันให้เต็มที่ไปเลย แต่ที่ยุนโฮตอบอาจจะไม่ตรงประเด็นกับที่ชางมินพูดเตือนสักเท่าไหร่ ยุนโฮเวลาเมาฤทธิ์เยอะจะตายไป เอาแต่ใจ อาละวาด อารมณ์ร้อนและที่สำคัญความต้องการในตัวมันสูง...เอามากๆ
“เอ่อ...กูเตือนมึงแล้วนะ”ว่าจบชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งก็ยกแก้วเหล้าขึ้นซดรวดเดียวหมด การฉลองดูท่าว่ากำลังจะเริ่มต้นขึ้นและก็คงจะยากถ้าจะให้หยุดลงตอนนี้เพราะมันยังอีกยาวไกล
“เหมือนเดิมครับคนสวย”ลูกค้าหนุ่มหยอดคำหวาน บาร์เทนเดอร์หน้าสวยอมยิ้มอย่างมีเสน่ห์รับคำสั่งต่างคำทักทายที่ว่า ฮีชอลเป็นพนักงานของผับแห่งนี้อาชีพที่มักจะถูกมองว่าไม่ดีบ้าง ถูกใครต่อใครดูถูกเอาบ้าง แต่เค้าก็ไม่คิดที่จะใส่ใจเพราะมันเป็นทั้งความฝัน ความชอบ และความสุข ไม่ทำอะไรให้ใครเสียหายแค่นี้ก็พอไม่ใช่หรอ?
“นี่ฮะ”วางเครื่องดื่มลงยังหน้าเคาร์เตอร์บาร์ ฮีชอลมีชื่อเสียงไม่น้อยในผับแถวย่านนี้เพราะด้วยความที่น่าตาสะสวยราวกับหญิงสาวก็ไม่ปาน รู้ใจลูกค้าแถมยังมีฝีมือในการชงเหล้าที่ไม่เป็นรองใคร แต่บางคนกลับมองว่าเด็กชงเหล้าก็แค่อาชีพบังหน้า เอาตัวเข้าแลกบ้างและอะไรอีกมากมายที่ฟังไปก็ทำให้เจ็บใจเล่นแต่ร่างเพรียวนี้กับชินกับมันซะแล้วอธิบายไปใครเค้าจะเชื่อก็ที่ที่เค้าอยู่มันไม่ใช่ที่ที่ดี แต่มันคือแหล่งมั่วสุมแหล่งที่ต่ำที่สุด หากแต่ร่างบางนี้กลับขาวสะอาดไร้มลทิน
“อ๊ะ!”เสียงหวานอุทานออกมาอย่างตกใจและเรียกสติของตนเองให้หลุดออกมาจากภวังค์
“แจจุง!”น้ำเสียงที่แสดงความไม่พอใจจากคนเป็นพี่ทำให้คนเป็นน้องอย่างแจจุงลดความขี้แกล้งลงมาได้บ้างแต่แววตายังฉายแววซุกซนอยู่ไม่น้อย และนี่ก็คือสาเหตุหลักๆที่ทำให้ฮีชอลยังคงมีกำลังใจและอดทนในการทำงานต่อสิ่งรอบข้าง น้องชายสุดที่รัก คิม แจจุง
“พี่บอกว่าให้อยู่ในห้องไง ออกมาทำไม?”
“ก็แจจุงเบื่อนี่ฮะพี่ฮีชอล...แจจุงขอออกไปเดินเล่นหน่อยไม่ได้หนอฮะ”น้ำเสียงขี้อ้อนแต่หากก็ไม่ได้ทำให้ฮีชอลใจอ่อนลงได้เลย ขืนปล่อยให้ไปเพ่นพ่านมีหวังไม่ทันเล่ห์เหลื่ยมคนเจ้าเล่ห์ แถมถ้าอีตาผู้จัดการชเวมาเห็นเค้าได้เดือดร้อนกันพอดี มีที่ไหนให้เด็กที่อายุไม่ถึง 18 เข้ามาในสถานที่แบบนี้ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เค้าอุส่าห์ขอร้องแทบตายกว่าคุณผู้จักการใจหินจะยอมใจอ่อนยอมให้แจจุงเข้ามาที่นี่ นี่ถ้าเค้าไม่ติดธุระไม่มีความจำเป็นจริงๆล่ะก็ฝันไปเถอะว่าชั้นจะพูดคำหวานลื่นหูกับนาย...ชเว ซีวอน
“พี่ฮีชอล...พี่นี่ชอบเหม่อจริงๆเลยนะฮะตั้งใจทำงานหน่อยสิเพ่!”ร่างเล็กยืนกอดอกจ้องหน้าพี่ชายที่กำลังยืนคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว
“อ่าๆๆ...ทำยังกับเป็นเจ้านายพี่เลยนะ...ไปเลยๆๆกลับเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้เลยที่แบบนี้มันไม่เหมาะกับแจจุงหรอก...รู้มั้ย?”
“รู้ฮะ...แต่มันก็ไม่เหมาะกับพี่เหมือนกัน แต่ผมเข้าใจ...ไปแล้วนะคร้าบบบบ”ว่าจบร่างบางก็เดินกลับเข้าไปหลังร้านทิ้งให้พี่ชายยืนยิ้มอยู่กับความน่ารักของน้องชายคนเดียวของตัวเอง แต่ก็ต้องเป็นอันหุบลงเมื่อเสียงห้าวๆของใครบางคนเอ่ยทักขึ้น
“’งานแบบนี้มันไม่เหมาะกับพี่หรอก...ชั้นว่าน้องนายพูดถูกนะคุณคิม สู้ลาออกมาเป็นศรีภรรยาชั้นมันยังจะเหมาะซะกว่า”ใบหน้าหล่อแสดงท่าทีอย่างมีเสน่ห์
“ขอโทษนะครับคุณผู้จัดการ ช่วยเอาใบหน้าของคุณออกไปไกลๆผมทีแค่นี้ผมยังเสียหายไม่พออีกหรอฮะ?”
“แหมๆๆ...ชั้นก็แค่ล้อนายเล่นเฉยๆทำหน้าบึ้งตึงมันไม่ดีหรอกนะ...รอยยิ้มนายสวยจะตายไปฮีชอล”ใบหน้าหวานก้มงุดลงจนติดอกด้วยความเขินอาย...ใครเค้าชมกันตรงๆแบบนี้เล่า
“แต่ผมไม่ได้ทำหน้าบึ้งสักหน่อย”
“ก็ดีแล้ว ชั้นไม่อยากเห็นนายเครียดหรอกนะ มีอะไรก็บอกกันได้ ชั้นเป็นผู้จัดการนายนะยังไงก็ต้องดูแลลูกน้องอยู่แล้ว”ฮีชอลพยักหน้ารับ เค้ารู้ดีว่าซีวอนเป็นคนดีคนนึง เอาใจใส่ลูกน้องทุกคนถึงปากจะพูดจาที่ฟังยังไงก็คนกระล่อนตามภาษาหนุ่มไฟแรงแต่ทุกๆอย่างที่ซีวอนทำนั้นออกมาจากใจไม่ได้แสแสร้ง ร่างสูงเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้คนมองแทบจะละลายไปกองกับพื้น
“แค่ลูกน้องหรอ?...ตาบ้า”ยืนบิดไปมาโดยไม่ได้ทันสังเกตว่าคนเป็นนายยังไม่ได้ไปไหนไกลหากแต่หลบที่ข้างหลังร่างเพรียวเพื่อต่อประโยคถัดไป
“งั้นก็รีบๆตัดสินใจมาสิว่าจะเป็นอะไรกันแน่...ชั้นรอคำตอบจากนายอยู่นะ”ลมหายใจอุ่นๆพ่นรดต้นคอแกล้งให้จั๊กจี๋เล่น
“ไปเลยฮะ...ผมจะทำงานต่อแล้ว”พยายามเก็บอาการเต็มที่ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจ ซีวอนก็เลยเดินออกไปเพื่อให้ฮีชอลได้ทำหน้าที่ของตนเองต่อ ถ้าขืนเค้ายังอยู่แบบนี้ฮีชอลคงจะไม่มีสมาธิทำอะไรเป็นแน่ หยอดคำหวานทุกวันแบบนี้ถ้านายทนได้ก็ให้มันรู้ไป...คิม ฮีชอล
เท้าเล็กเดินตรงมายังห้องพักและห้องแต่งตัวของพี่ชายที่เด็กอย่างแจจุงรู้สึกเบื่อ ไม่ชอบเท่าไหร่ที่ต้องถูกปล่อยให้อยู่คนเดียวแบบนี้แต่มันติดที่ว่าเพราะความจำเป็น ข้อบางยกขึ้นจับลูกบิดแต่ก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมากะทันหัน
“อ่า...ปวดฉิ้งฉ่องอ่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า”เมื่อคิดได้ดังนั้นสองขาเรียวก็เปลี่ยนทิศทางในทันที แจจุงค่อยๆเดินออกมายังตัวผับที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย สายตาก็ค่อยๆมองเพื่อที่จะได้หลบเลี่ยงไม่ให้ตนเองดูเป็นเป้าสายตาเผื่อพี่ชายสุดที่รักอาจจะมองเห็นเค้าเข้า เมื่อมาถึงยังห้องน้ำลมหายใจอุ่นๆก็ถูกถอนออกมาด้วยความโล่งใจเพราะกว่าจะมาถึงได้เสียเวลาไปไม่น้อยเลย
“เหนื่อยเหมือนกันแฮะ ทำไมคนถึงเยอะแบบนี้นะที่แบบนี้มันสนุกมากนักรึไง?...อ๊ะ!”อุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเสียการทรงตัว
“เป็นอะไรมั้ยครับ...พี่ขอโทษนะ”ชางมินที่แวะมาเข้าห้องน้ำบังเอิญชนกับร่างบางๆของแจจุงเข้า
“ไม่...ไม่เป็นไรฮะ”พูดจบก็รีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ คงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีสักเท่าไหร่ที่เด็กอายุต่ำกว่าเกณฑ์อย่างเค้าจะมาอยู่ในที่แบบนี้...แจจุงรู้ดี
“ยังเด็กอยู่เลยนี่หว่า?...เข้ามาได้ไงว่ะ?”บ่นงุบงิบอยู่คนเดียวแล้วก็พาร่างสูงของตนเองกลับไปนั่งยังที่ประจำ
“ไอ้ยุน...มึงเดินไหวป่ะเนี่ย?...ไหวแน่นะเพื่อน?”เสียงคนในกลุ่นร้องทักด้วยความเป็นห่วงเท่าที่ดูจากอาการของร่างสูงแล้วคงเมาไม่ใช่น้อยๆเลย
“ก็เอ่อสิว่ะ”เดินออกไปด้วยร่างที่โซเซชวนล้ม
“เฮ้ยๆๆ...ไอ้ยุนเดี๋ยวชั้นพาแกไปเองดีกว่าหว่ะ...จะไปห้องน้ำใช่มั้ย?”ชางมินรีบเดินเข้ามาประคองด้วยความเป็นห่วง
“มายต้อง...ไม่ต้อง ชั้นไปเองได้”
“งั้นก็เดินดีๆแล้วกันนะ”ส่ายหน้าเหนื่อยใจกับไอ้เพื่อนสุดจะดื้อคนๆนี้เวลาเมาทีไรพูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง นี่เค้าคิดผิดรึป่าวนะที่พายุนโฮมาปาร์ตี้แบบนี่น่ะ..เฮ้ยยย
เสียงน้ำประปาสะอาดใสไหลวนอยู่ในอ่างล้างหน้ามือบางวักน้ำขึ้นมาถูเบาๆที่แก้มเนียน ละอองน้ำที่ว่าเปลี่ยนแก้มที่อมชมพูให้กลับขึ้นเป็นสีชมพูเข้มอย่างเด่นชัด ถ้าใครไม่รู้คงจะนึกว่าแจจุงเป็นเด็กผู้หญิง ด้วยรูปร่างที่บอบบางผอมเพรียว ผิงขาวราวกับน้ำนม ใบหน้าสะสวย คำพรรณนาถึงเรือนร่างที่ว่าไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนที่กล่าวมาคือเด็กผู้ชาย...เด็กผู้ชายที่มีความเหมือนกันเด็กผู้หญิง
“สดชื่นดีจัง”มองตัวเองในกระจกปอยผมที่ชื้นตกลงมาปรกที่ใบหน้ายิ่งทำให้แจจุงดู...สวย! มีเสน่ห์อย่าบอกไม่ถูกแต่เจ้าตัวก็ไม่เคยรับรู้
“ห้องน้ำอะไรเนี่ยใหญ่กว่าบ้านของเราทั้งหลังอีก...พี่ฮีชอล”ดวงตากลมโตกวาดมองและสำรวจไปทั่วบริเวณ ร่างสูงเดินโซเซเข้ามาอย่างไม่รีบร้อนยุนโฮไม่ได้สนใจอะไรไปกว่าการเข้ามาปลดทุกข์เมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจเท้ายาวก็ก้าวออกมาหากแต่สายตาคมก็หันไปสะดุดกับร่างบางทีกำลังขมักเขม้นอยู่กับการสำรวจห้องน้ำโดยที่ไม่ได้รู้ตัวเองเลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา...สายตาที่แสดงถึงความถูกใจกับอะไรสักอย่าง
“อ๊ะ!”เอวบางถูกรวบไปกอดอย่างฉาบฉวยร่างบางตกเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“สวยจัง”ประโยคธรรมดาๆสำหรับชอง ยุนโฮกลับทำให้แจจุงโกรธจนอยากจะเข้าไปชักหน้าหล่อๆนี้สักหมัดสองหมัด ถ้าไม่ติดที่ว่าถูกรวบมากอดจากทางด้านหลังแบบนี้ รู้สึกไม่พอใจที่ใครๆก็ต่างมองว่าเค้าเป็นเด็กผู้หญิง
“คุณพูดอะไรฮะ...ปล่อยผมนะมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด”ปฏิเสธข้อกล่าวหาที่ถูกยัดเยียดให้อย่างน่ารังเกลียด แจจุงเข้าใจดีว่ายุนโฮกำลังจะสื่อถึงอะไรถึงเขาจะยังเด็กแต่สถานที่แบบนี้ ตอนนี้ที่คิดออกมาอยู่อย่างเดียว...ขายตัว แต่แจจุงไม่ใช่ ผู้ชายคนนี้กำลังเข้าใจผิดและต้องการจะอธิบาย เมื่อหันหน้ามาเผชิญได้ก็รีบเอ่ยคำแก้ต่างให้กับตนเองที่ถูกมองในทางที่ผิดทันที
“คุณกำลังเข้าใจผมผิด...ผมไม่ใช่...”ใบหน้าคมที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบฉวยโอกาสขโมยจูบจากริมฝีปากอิ่ม รสจูบที่จาบจ้วง ร้อนแรงและรุนแรงทำให้แจจุงสั่นสะท้านไปทั้งตัว...กลัว หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มสองมือที่ว่างจากการถูกเกาะกุมถูกนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์ออกแรงทุบตีไปยังอกแกร่งหากแต่เจ้าของร่างกายกำยำกลับไม่รู้สึกเจ็บแต่เหมือนเป็นการปลุกอารมณ์ในตัวยุนโฮให้พุ่งสูงมากกว่าเดิม เมื่อร่างเล็กเริ่มจะหมดลมหายใจจากการถูกช่วงชิงริมฝีปากหยักได้รูปก็ค่อยถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย
“แฮ่กๆๆๆๆ”ร่างเล็กทรุดลงไปนั่งลงกับพื้นแทบจะทันทีแขนขาอ่อนล้าไปหมด
“เด็กใหม่หรอ?...วันนี้คงหนักหน่อยนะ”
“แฮ่กๆๆ...มะไม่”แจจุงถูกเหวี่ยงเข้าไปในตัวห้องน้ำที่แบ่งออกเป็นห้องๆ ซีกโครงด้านขวากระแทกเข้ากับขอบชักโครกอย่างแรงจนตัวงอด้วยอาการจุก เปลือกตาปิดลงแน่นระงับความเจ็บปวดที่มี จุกจนร้องไม่ออก
‘ปัง’ ตามมาด้วยเสียงปิดประตูและล็อคกลอนอย่างเสร็จสับ
“ยะ...อย่า”แต่ละคำที่เอื้อนเอ่ยเป็นไปอย่างยากลำบากแจจุงรู้สึกปวดร้าวไปทั่วร่าง
“อึก...”คำห้ามปรามที่พยายามจะพูดไม่ได้เข้าหูชอง ยุนโฮเลยในตอนนี้ ร่างสูงปลดเข็มขัดของตนเองออกอย่างรวดเร็ว
“อย่าทำหน้ายั่วชั้นแบบนั้นสิ...มันจะไม่ดีกับตัวเธอนะ...หึหึ”ดวงตาที่รี่ปรือเบิกโผล่งขึ้นกับคำพูดที่ว่า ใครยั่ว? ที่เค้าทำสีแบบหน้าแบบนั้นก็เพราะว่ามันกำลังเจ็บอยู่ต่างหาก
“ผมเจ็บ...มัน...มันจุก”
“อ่า...นายมันสวยมากจริงๆชั้นคงทนไม่ไหวหรอก...ขอเป็นในนี้ก่อนแล้วกันนะ”ว่าจบก็ตรงเข้าปลดเปลื้องอาภรของร่างบางที่ไร้ทางสู้
“อย่าฮะ!”เรี่ยวแรงที่หายไปเมื่อครู่กลับมาอย่างรวดเร็วคงเป็นเพราะความตกใจกลัวของเด็กขวัญอ่อน ไร้เดียงสาที่แค่ต้องการจะหาหนทางหนีรอดจากเงื้อมมือคนเลว
“จะไปไหน...ชั้นจ่ายให้นายนั้นเยอะกว่าให้พวกกุ๊ยนั่นสิบเท่าเลย...แค่นายสนองตัณหาให้ชั้นแค่นี้ก็พอ”มือสากออกบีบไปยังพวกแก้มจนเกิดรอยนิ้วมือขึ้นเป็นแถบ สีหน้าของของผู้ชายตรงหน้าทำให้แจจุงรู้สึกกลัวคำเตือนและความหวังดีของพี่ชายลอยเข้ามาในหัว ถ้าตัวเค้าเชื่อพี่ชายตั้งแต่แรกเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิด เสื้อเชิ้ตตัวบางถูกกระชากออกเผยให้เห็นอกขาวเนียนน่าสัมผัสตรงด้านขวาข้างลำตัวมีรอยแผลถลอกห้อเลือดจากการครูดกับชักโครกของเหลวภายในกำลังจะไหลออกมา แจจุงถูกจับผลิกคว่ำให้อยู่ในท่าที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ใบหน้าเรียวก้มชิดติดกับฝาชักโครกแรงกดจากน้ำหนักมือทำให้คนข้างใต้รู้สึกอึดอัด
“ปะ...ปล่อยผมนะ”มืออีกข้างที่ว่างของยุนโฮค่อยๆปลดกระดุมและซิบกางเกงเพียงเวลาไม่กี่วินาทีกางเกงยีนสีเข้มและกางเกงในตัวบางก็รูดลงไปอยู่ที่ข้อเท้าเป็นที่เรียบร้อย
“ชั้นจะเข้าไปล่ะนะ”สะโพกมนก็ถูกยกขึ้นจนจ่ออยู่กับตรงช่วงกลางลำตัวของชายหนุ่ม ที่ประกบอยู่ด้านหลังพร้อมกับสอดแทรกความเป็นชายที่กำลังตื่นตัวเต็มที่เข้าไปในช่องทางสีหวานตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
"อ๊ากกกกก" คนตัวเล็ก ถึงกับร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาอยู่ในร่างกายของตัวเองมันเจ็บแปลบ ร้าวไปถึงต้นขา
"อ๊ากกกกก" คนตัวเล็ก ถึงกับร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาอยู่ในร่างกายของตัวเองมันเจ็บแปลบ ร้าวไปถึงต้นขา
"เจ็บนะ ปล่อยยย..... เอามันออกไป " เสียงตะโกนของแจจุงไม่สามารถเรียกร้องความสงสาร หรือเห็นใจจากยุนโฮ ซึ่งกำลังต้องการหาความสุขจากเรือนร่างตนได้ ยิ่งดิ้น ยิ่งร้อง ก็คงมีแต่ตัวเขาเองเท่านั้นที่ยิ่งเจ็บ และก็หมดแรงไปเองทุกสัมผัสของยุนโฮไร้ซึ่งความอ่อนโยน มันเป็นสิ่งที่กระทำเพื่อสนองความต้องการของตัวเองทั้งนั้นเสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะต่อเนื่อง ร่างบางโยกไปมาตามการนำพาของร่างสูง ที่ยังขยับเข้า ออก หาความสุขจากร่างกายของเขาอย่างไม่รู้เบื่อแรงกระแทกอย่างรุนแรง นอกจากจะสร้างความเจ็บแปลบตรงช่องทางนั้นแล้ว ด้านหน้ายังต้องจุกจากแรงดันที่โดนกดทับไปกับฝาชักโครกทรมาน...เหลือเกิน เมื่อไหร่ฝันร้ายนี้จะหายไปสักที
"ฮื่อออออ ปล่อยผ มมมม....."
เสียงแผ่วเบาวิงวอนอย่างหมดแรงเหมือนกับว่าเสียงนั้น ไม่ได้กระทบไปถึงหัวใจยุนโฮเลย แม้แต่น้อยยุนโฮยังคงตักตวงความสุขกับร่างตรงหน้า อย่างพึงพอใจ ทุกสิ่ง ทุกอย่างของเด็กคนนี้ มันทำให้เขาพอใจ ทั้งเรือนร่างสวย ใบหน้าหวาน กลิ่นกายหอมอ่อนอ่อนที่ทำเขาแทบคลั่ง ไหนจะดวงตากลมโตที่สะท้อนแววตาที่ดูไร้เดียงสาแต่ดูเย้ายวนไปในที กระทั่งเสียงร้องบ่งบอกความเจ็บปวดอย่างสาหัสของคนตรงหน้า แต่ในขณะนี้สำหรับยุนโฮ ทุกอย่างที่รวมเป็นแจจุง มันเซ็กซี่ เหลือเกินและมันก็เรียกร้องปลุกเร้าความต้องการในตัวของเขา
"อาห์..."เสียงครางอย่างมีความสุข ของยุนโฮ ดังสลับกับเสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดของเเจจุง
"ฮื่อออ.. พอ สักกที"
"อะ โอออ โอววว...."ความพึงพอใจจากการตอดรัดของช่องทางแคบนั้น มันสนองความรุนแรงทางอารมณ์ของยุนโฮได้เป็นอย่างดี
เมื่อใกล้จะถึงปลายทางข้างหน้า ยุนโฮเร่งอัด กระแทกเข้าไปในร่างบางอย่างแรง เอวคอดบางถูกบีบเค้นอย่างรุนแรงด้วยความเสียวซ่าน เกิดรอยแดงเป็นเถือกตัดกับสีผิวขาวน้ำนมของคนตัวเล็ก แรงกระแทกอีกเพียงไม่กี่ครั้งยุนโฮก็ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นเข้าไปในร่างบางจนหมด
เมื่อเขาถอดถอนความเป็นชายออก สิ่งที่เขาพึ่งปลดปล่อยมันเข้าไปก็ไหลย้อนลงมาจนเปรอะเปลื้อนเรียวขาสวย ไหลมากองรวมกับเลือดสีแดงสดอันเกิดจากการร่วมรักอย่างรุนแรงของเขา ที่แดงฉาดเต็มพื้นอย่างน่ากลัวอยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าขาวซีด ทั้งใบหน้าหวาน มีเม็ดเหงื่อเกาะพราวไปทั่วรูปหน้าสวย ยุนโฮก้มลงจูบซับหยาดเหงื่อ และคราบน้ำตา แล้วหันมาจัดการแต่งตัวของตัวเองและ ร่างสวยตรงหน้าที่หมดแรง หมดสติไปก่อนหน้านี้ให้เรียบร้อย ก่อนที่จะพาร่างบางตรงมายังลานจอดรถ VIP. แล้วเดินทางออกจากสถานบันเทิง
‘จุดหมายต่อไป...คอนโด’
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น